Coup d'État

                                                                             

                                               K L I K


    No i stało się. Cieszący się dodychczas doskonałym zdrowiem Prezes Kraju dostał... kota. 

                      

 

    W sytuacji, gdy ma się na głowie i w głowie DWA KOTY, to sprawowanie wszelkich funcji społecznych, politycznych i honorowych staje się wysoce utrudnione, wręcz niemożliwe!

Prezes został zwolniony ze wszystkich swych funkcji i obowiązków oraz wysłany na bezterminowy urlop dla poratowania zdrowia. 
    Wiarygodne źródła podają, że będzie to luksusowe sanatorium niedaleko Phenianu, w Korei Północnej.

    Musiał zatem dokonać się zamach stanu. Inicjatorem tego coup d'état był dotychczasowy ruch obywatelski KOD, który przerodził się w potężną partię polityczną o porywającej nazwie ZEW (Zjednoczona Elita Wqrvionych).

    Partia ta uzyskała bezwzględną większość parlamentarną i będzie przewodziła Narodowi pod hasłem:

„PRAWICZKA – TAK, PRAWICA - NIE!”

    Powstała nagląca konieczność powołania najwyższych władz państwowych tj. Urzędu Prezydenta oraz Premiera, który został zobowiązany do utworzenia rządu w trybie nieodwołalnym i natychmiastowym.

                                                                         

    Prezydentem został wybrany przez aklamację kultowy polski artysta – Krzysztof Daukszewicz.

                                 

                            

    O wyborze tym przeważyły: nienaganna prezencja, wspaniała elokwencja, umiar i precyzja w formułowaniu sądów oraz wniosków, a także perfekcyjna znajomość mowy ojczystej.

    Na stanowisko Premiera, aby zachować dotychczasowy parytet płci, została powołana dotychczasowa wytrawna dziennikarka - Monika Olejnik.

                                                              

                                                                                                                     

    W celu utworzenia Rady Ministrów, która w jej zamyśle będzie rządem fachowców, wysunęła kandydatów na szefów najważniejszych, ministerialnych resortów:

    Wicepremier i Minister Obrony Narodowej - aktor Daniel Olbrychski.

Jego niezaprzeczalne kompetencje objawiają się w tym, że nie tylko świetnie jeździ konno, ale, co najbardziej istotne, doskonale włada szablą.

                                                                              

    Wicepremier i Minister Edukacji - Jan Wróbel

Jego predyspozycje i kompetencje zostały dokładnie zlustrowane i rozważone. 
    Ponadto mając do wybory DWIE PRAWDY, to bez namysłu wybiera i jedną, i drugą.

                                

    Wicepremier i Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji - ???

Tu rozważana jest kandydatura, nieznanego z żadnych wystąpień medialnych, lekarza – internisty. 

    Jego personalia zostają na razie utajnione, a to przede wszystkim z powodu deklarowanej przez niego... abstynencji. Może to poważnie skomplikować jakże niezbędne rozmowy kuluarowe czy też nieoficjalne spotkania w celebryckich knajpach.

                               

    Minister Spraw Zagranicznych – Robert Makłowicz

Znany podróżnik, etnograf, smakosz, poliglota i erudyta to niemal laurka dla jego porażającej wprost fachowości w tej sferze życia publicznego.

                                

    To tyle naglących elementarnych potrzeb dla prawidłowego funkcjonowania państwa.

Reszta ministerstw utworzona będzie w trakcie stu spokojnych nocy (nie mylić z tysiącem i jedną nocą!).

                           K L I K 

W Europie, na świecie, 

Ludzie mają, wydają, nie tracą...

A ja żyję w Polsce, sny mam szare i swojskie,

Za co?!!!

(Arthus Clatterus Iuve)