Prześlicznie, satyrycznie...

      Z wielką dumą oświadczam Wam, Kochani Moi, że właśnie skończyłem redakcję mego pierwszego tomu wierszy zebranych pt. „Drobiazgi satyryczne”. Zawiera on ok. 200 tekstów, a maleńki wyimek będę miał zaszczyt Wam tu zaprezentować. 

                                                                 

 

I. EPIGRAMATY

Kto, kiedy, kogo wywiezie na taczkach,
Gdy w naszym godle znadzie się... KACZKA!

            Niejednemu ćpunowi przychodzi do głowy,

Że świat to jedynie ogródek działkowy.

Trudno samemu się ziścić, bo przecie raźniej we dwoje,

Wampir do nimfomanki z niebiańskim rzekł spokojem.

II. FRASZKI

                                  Na wiersze

Wierszami się karmi, z wieczora i z rana,
Rzeczpospolita Kartoflana,
Littera docet, littera nocet,
Mam szanse na 40% !

                                Na kreślarza

Odebrać mu słońce,

pozbawić księżyca,
by nie kreślił, bez końca,
po Kamiennych Tablicach!

                                Na poliglotę

Exegi monumentum aere perennius,
Klugscheisser oder Heisser, looser or genius,
A bon entendeur salut et festina lente,
Volere è potere ma dolce far niente...

   

                                                                               

III. MOSKALIKI

Gdyby cud – miód, cna panienka

Rzekła: bądź mi jeno druhem,

Niech z rozpaczy szlocha, stęka,

W mieście Ełku, pod eunuchem.

Kiedy w końcu się pogodzę

Z andropauzą, gdzieś w San Diego,

Wtedy ósme dziecko spłodzę

Z adwentystką Dnia Siódmego

Który wrednie mi nawtyka

I zarzuci beztalencie,

Tego schepię, skurczybyka,

W Europejskim Parlamencie.

IV. LIMERYKI

                                                                                                              Elusi Gruszfeld

Młodego żołnierza, na plaży w Łomży,

Olało słoneczko i dżdż go omżył.

Podeszła ku niemu

Łomżyńska Wenus

I po tym łomżingu ledwo co odżył!

Pan prominent stołeczny, na daczy,

Zechciał z damą zupełnie inaczej.

Porobił sprawunki

I dobrał trunki,

I co z tego, gdy zapchał się sraczyk?!

Dobroduszny pan zdun z Wilkowyjów

Na odpuście zarobił po ryju.

Przy miejscowej bohemie,

Naurągał ekstremie

Taki klimat debaty się przyjął.

V. PARODIE, PASTISZE, ALUZJE.

(Bogdan Chorążuk – 'Zegarmistrz światła”)

A kiedy właśnie przyjdzie po mnie

Młodszy chorąży dzielnicowy,

Z bransoletkami, z sianem w głowie,

To będę, jasny szlag, gotowy!

Zrobi ponurą, wredną minę,

Wystraszy pieska i rodzinę,

Każe wypełnić jakieś druki

I załaduje mnie do suki!

 

                       (Adam Mickiewicz - „Pan Tadeusz”)

                     St. posterunkowy Dzięcielin

             Och, cudowne wzloty poetyckiej weny,
Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała.
             Na cnotę Pana Tadzia wdzięki Telimeny,
      Na panieński rumieniec DZIĘCIELINA PAŁA! 

(sonet angielski; szekspirowski)

Ingrediencje wszelkie, sól, bulion, przyprawy,

I kiełbaski pęto, bekonik, karkówka,

A groch już namoczony i każdy ciekawy,

Uda się Klaterowi domowa grochówka?!

A w kuchni już Klater, w czepeczku, fartuszku,

Groch już odcedzony, zgnieciony na papkę,

Ostrym nożem pokroi wszystko po koncuszku,

I na smalcu przysmaży, już każdy ma chrapkę!

Spory gar, a w nim bąble ochoczo perkoczą,

Zapach się roznosi już po całym domu.

I gości na wyżerkę gospodarze proszą,

Co będzie jak podjedzą? Nie mówcie nikomu!

Smacznego, do stołu zaprasza was zatem

Szekspirowskim sonetem – wygłodniały Klater.

VI. BALLADY I NIUANSE

                   Braciarstwo

Żyli dwaj bracia śród lasów i gór,
Jeden blady, a drugi ciut bielszy.
Imiona im dano: Głód i Ból,
A jeden w drugiego wredniejszy.
I sól na Ból,
I chłód na Głód,
Który z nich, który, wredniejszy?!

Na ziemię spłynęli prosto z chmur,
By w głowach pomieszać maluczkim,
Pławili się w bagnie mataczeń i bzdur
I gnali w dal siną bez stłuczki.
I sól na Ból,
I chłód na Głód,
Na strach i niedolę maluczkich!
Mieli też zajazd śród lasów i gór,
Trafił tam z traktu wędrowiec.
Zamówił na zdrowy swój duch i chuch
Zacną whiskey dla serca i głowy.
I sól na Ból,
I chłód na Głód,
Bo trunek to, co się zowie!

Do tego też pintę guiness fine,
Ciemniejszego od jego duszy.
Przepija do dam, do braci, za kraj,
Ile jeszcze on zdoła wysuszyć?!
I sól na Ból,
I chłód na Głód,
Rozjaśni on mroki swej duszy?!
Znużony wędrowiec padł na twarz,
Upojon mamidłem gorzały,
A bracia okradli go z kasy i lat
Wesela, hańby i chwały.
I sól na Ból,
I chłód na Głód,
Aż w piekle diabły się śmiały!

Taką balladę w pubie „Seamróg”*
Przy każdym old whiskey łyku,
Śpiewał mi Edward Lear**, tu, w Cork,
Przy harfie z Limericku.***
Hej nonny no,
Haj honny ho,
Pieśń rośnie przy każdym łyku!

_________________________________________
*seamróg (irl.- gael. wym. szomroog); koniczynka, symbol i godło Irlandii
**Edward Lear (1812 – 1888); angielski poeta i rysownik poch. irlandzkiego; irlandofil, twórca literackich limeryków.
*** harfa celtycka, drugie godło Irlandii; mniejsza od klasycznej,
o strunach mosiężnych, charakteryzuje się ciemnym, głębokim brzmieniem.
Limerick (gael. Luimneach), miasto w zach. Irlandii, trzecie pod względem wielkości; od nazwy tego miasta określa się rodzaj pięciowersowej fraszki.

Ballada o wartościach ch...

Pół tony książek zżarłem jak mól,
Miłość, nadzieja, chandra i ból.
Znam to od dziecka - wiara i znój,
A ja na to: taaaki...

Za smugą cienia czai się strach,
Piąć się i spadać, sukces i krach,
A może chociaż w ostatni bój,
Po kielichu, no i...

Miło zabawić się aż po świt,
Sikor zastawić, powciskać kit,
A przy goleniu w mordę se pluj,
Niech to wszystko strzeli...

Pokombinować można by cóś,
Szajs dla obciachów, a ty się rusz,
Bryka, muzyka, lansowy strój
I co z tego?! Damski...

Prawo, porządek, spokój i ład,
Czegóż, braciszku, jeszcze ci brak?!
Na nic nadzieja, wiara i znój,
Gdy u steru znowu stanie...

                                     STARSI FANOWIE

             Człek uśmiecha się pod posiwiałym wąsem,

         Chciał bitelsem kiedyś być lub rollingstonsem   
             W trzysta grał tysięcy gitar cały kraj,

                Cudne życie przy bigbicie, prawie raj !

             I nawyki człowiek wtedy miał fatalne,

               Chociaż inne były sporty ekstremalne

                  Na junaku bez trzymanki gnał przez wieś

               Na syrenkę brał panienkę ... Pal to sześć !

             
           Socjalizmu ludzka twarz puszczała oko,

               Nie podskoczył jednak żaden za wysoko,

                 A w peweksach Johnny Walker i Old Spice,

               Pracownicze wczasy, góry, lasy ... Szajs !

             
           Zaliczane laski w mini i bikini

               I balangi przy pocztówkach na bambinie

                 Pan Kydryński na Niemenie wieszał psy !

              A kto śpiewał o Beacie ... Właśnie my !

             
         Tak wariackie przeszły lata, no i tyle !

              Dzieci - kwiaty poskręcały się w badyle ...

                 Czasem śni mi się lokalna jakaś Miss !

                 A my spoko i na boku dalej ... Bis !

               

                                                             

     To tyle. Od razu zapraszam Was na mój specjalny, urodzinowy post, w następny piątek, 12 bm., kiedy to osiągnę wiek "beatlesowski"!
     When I sixty - four....