When I sixty - four...

                                                                         

                                         Z babcią i dziadkiem oraz siostrzyczką Hanią  (1955)

         Spoglądam na tę fotkę sprzed ponad sześćdziesięciu lat, a potem na drugą, gdzie uśmiecha się do mnie trójka wnuków.

Potem puszczam sobie Bitelsów. Kiedy jako piętnastolatek słuchałem po raz pierwszy tej uroczej piosenki ukazał mi się jak w koszmarnym śnie, obleśny, brzuchaty i upierdliwy staruch siejący zgrozę i toksyczny niby muchomor!
                                                                         
                                                                           

                                                                       K L I K        

  When I get older losing my hair,
Many years from now.
Will you still be sending me a valentine
Birthday greetings, bottle of wine.
If I'd been out till quarter to three
Would you lock the door,
Will you still need me, will you still feed me,
When I'm sixty-four?

You'll be older too,
And if you say the word,
I could stay with you.
I could be handy, mending a fuse
When your lights have gone.
You can knit a sweater by the fireside
Sunday mornings go for a ride,
Doing the garden, digging the weeds,
Who could ask for more?
Will you still need me, will you still feed me,
When I'm sixty-four?

Every summer we can rent a cottage,
In the Isle of Wight, if it's not too dear
We shall scrimp and save
Grandchildren on your knee
Vera, Chuck & Dave.

Send me a postcard, drop me a line,
Stating point of view
Indicate precisely what you mean to say
Yours sincerely, wasting away
Give me your answer, fill in a form
Mine for evermore
Will you still need me, will you still feed me,
When I'm sixty-four? 

     When I sixty – four... Nie mogłem się też powstrzymać, by na szybko nie skrobnąć przekładu tej perełki sprzed lat.

Gdy mi łysina potwierdzi wiek,
Tak za wiele lat,
Czy na Walentynki nadal dasz mi tę
Butelczynę winka na smak.
Trzecia nad ranem pukam do drzwi,
Głucho, słodko spisz...
Czy mnie przytulisz, nakarmisz czule?!
Sześć i cztery... pyk!

Latka zlecą w mig,
Słówko twe starczy mi,
Bym chciał z tobą być.

Strzeliły korki, a ja tuż, tuż,
Jestem, ciemność - precz!
Motek trzymam, ty drutami śmigasz, cóż,
A w niedzielę rower i mecz.
Z tobą w ogódku pielę jak zuch,
Czegóż jeszcze chcieć?!
Czy mnie przytulisz, nakarmisz czule?!
Sześć i cztery... buch!

A na lato można tanio
Daczę nająć w Kłaju tak, za niewielki grosz.
Czy nas na to stać!
Z kolan nie zejdą, ach,
Wnuki – Kasia, Staś.

Gdy widokówkę wyślesz mi skądś,
Skrobnij parę bzdur.
Ze beze mnie świat tak ciemny niby sto burz,
Zaś grzeczności daruj se już.
Daj na papierze i podpis złóż:
Moja aż po grób!
Czy mnie przytulisz, nakamisz czule?!
Sześć i cztery... buch!

                                                         

                                                      Współcześnie i towarzysko.

      No cóż, doczekałem się i aż mnie zimny dreszcz przechodzi, że kiedyś, może już niedługo zanucę sobie niezapomniany przebój śp. Maćka Zembatego: „Jak dobrze mi w pozycji tej...”
Póki co jednak, poczęstujcie się tortem.

                                                                         

     Z ostatniej chwili:

                                                                             K L I K