Serenada

                                                                              

     Dziś również podążę za tzw. ciosem i przedstawię Wam kolejny przekład z klasyki światowej. Tym razem z jęz. niemieckiego.

     I tu pewna gorzka moja refleksja. Podsycane są przez niektóre środowiska, nie wyłącząjąc obecnie rządzącej ekipy, anachroniczne resentymenty w postaci germanofobii, obficie oblane zwarzonym sosem martyrologii. Dalej nie będę tego drążył, bo to poniżej „mojej szpady”!

Teraz do rzeczy. 

                                             

     Dwóch zacnych Franciszków – Franz Schubert (linia melodyczna) i Liszt Ferenc (transkrypcja fortepianowa), prawie 200 lat temu, stworzyli hit wszechczasów, niedościgniony wzorzec pieśni miłosnej.
Tak jak przystało na nocne miłosne odurzenie, to serenada.

                                                                    K L I K

 

Leise flehen meine Lieder
Durch die Nacht zu dir,
In den stillen Hain hernieder,
Liebchen, komm zu mir!
 
Flüsternd schlanke Wipfel rauschen
In des Mondes Licht,
Des Verräters feindlich Lauschen
Fürchte, Holde, nicht.
 
Hörst die Nachtigallen schlagen?
Ach! sie flehen dich,
Mit der Töne süßen Klagen
Flehen sie für mich.
 
Sie verstehn des Busens Sehnen,
Kennen Liebesschmerz,
Rühren mit den Silbertönen
Jedes weiche Herz.
 
Laß auch dir die Brust bewegen,
Liebchen, höre mich!
Bebend harr' ich dir entgegen!
Komm, beglücke mich

                                    

     Zamieszczę tu mój polski przekład:

Nocną ciszę pieśń kołysze,
W serce swe ją włóż,
W cichym gaju, w błogiej niszy,
Przyjdźże do mnie już!

Szelest liści drogę wskaże
I księżyca blask,
Cisi szpiedzy moich marzeń,
Przyjdźże tu na czas.

I słowiki kuszą trelem
Jak dzwoneczki u drzwi,
Toż to twoi przyjaciele,
Też kochają jak my.

Ból miłości im nieobcy,
Srebrem czystym śpiew
Niech ukoją mój, wędrowca,
Dziecka strach we mgle.

Szał pragnienia pierś rozrywa
Dławi niemy krzyk.
Drżę w rozpaczy, ach, przybywaj,
Usłysz mnie, i przyjdź,
Przyjdź, Skarbie, przyjdź...

     A tu niespodzianka dla Szanownego Komentariatu. Możecie sobie tę perełkę zanucić i zaśpiewać w karaoke:

                                                         K L I K

   Przyszedł teraz czas się pochwalić.
Dokonałem nagrania tej pieśni (w epoce, w któtej żyło i tworzyło tych dwóch zacnych Franciszków, była to muzyka pop!) w towarzystwie wybitnego bas – barytona Adama Żaaka oraz równie zasłużonego aktora charakterystycznego (ponad 100 ról filmowych) - Jerzego Cnoty i do tego jeszcze w mowie mych ojców:

                                                                K L I K

  Przyjdź, Najdroższa Ma, przyjdź...