"...wy mnie wszyscy w..."

                                                                      

     Co do dzisiejszego postu, to zamiar miałem zupełnie inny. Chciałem nim rozpocząć cykl moich liryków, napisanych w latach 1982 – 2015. Oj, nie są one ani pogodne, ani lekkostrawne.
Walnąłem banię i zmieniłem zdanie. Mamy przecież karnawał, no to będzie przez jakiś czas hecnie.

     Aż do ostatków skorzystam obficie z materiałów na mój pierwszy tom wierszy zebranych p.t. „Drobiazgi satyryczne”

Na początku pastisz ostrej i dosadnej filipiki Juliana Tuwima:

(link do oryginału)

Piśki, peowce, kukiziory,
Petruki, rydziuki i korwinmikkory,
Mohercie, lewicje i prawiczki,
Feministuśki i sodaliczki,
Gminni prorocy, miastowe gizdy ,
Śledziennikarze i żurnalglisty,
Wieczni wszechpolscy pozoranci -
Bodnijcie wy mnie wszyscy w kancik!!!

                                                   

Natępny pastisz to uwspółcześniona wersja fraszki Mariana Załuckiego :

(link do oryginału) 

Wbrew wszelkim projektom,

Tak sprawa się bekła:

Dostał się Xiądz Director

Po śmierci do piekła.

Tu natknął się na Mefista:

- Och, Przewielebny! Orgietka a vista?!

A Xiądz mu na to:

- Supremus! Chętnie, lecz... po bożemu!

                                                    

                                                     

     Na dobry koniec hipotetyczny tekst piosenki, która ewentualnie mogłaby zdobyć Grand Prix na dowolnym Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Wszelkie transakcentacje, argotyzmy (ausdruki slangowe) i inne dziwactwa są tu perfidnie zamierzone:

Marzenie o innej dziewczynie

Marzy mi się taka inna dziewczyna,
Z romantyką zawsze byłem za pan brat
I śni mi się z nią przygoda, taka z kina,
Bo tam lepszy, kolorowy cudny świat!

Z taką laską pojechałbym, hen, daleko,
Taka nigdy nie poleci na mój hajs,
Z tego chlania o3pieję, ale czekam,
Drą się dzieci, śmierdzą śmieci, co za szajs!

Marzy mi się taka inna dziewczyna,
Co nie gada mi jak w bryce GPS.
Taka, co mi zawsze będzie przypominać,
Że i w bidzie, to mi idzie tak debest.

Takiej lasce to bym nawet zrobił dziecko,
Na tandecie skitrał gangol na nasz ślub.
Ale życie, lajwiz brutal, fajans, kiepsko,
No, to walę tanią harę w durny dziób!

 Po deszczu zawsze jest słońce, po nocy dzień, a po obiedzie kompot. Ty, tylko ty, na dzikiej plaży, gdzie wieczór mewy woła. Za poręcz będziesz miała moje ramiona, a za latarnię mój portfel, który poprowadzi cię schodami do nieba. Malęńka moja...

Gdy zapukasz znowu do mych drzwi,

Ja otworzę i nie powiem nic,

Tylko wezmę cię na ręce, aż się zmęczę.

Na kolacje zrobię bigos ci,

Na dvd puszczę taki film,

 Taki o nas, jak nam dobrze z sobą dziś!

                                             

     Na ostateczny finał zacytuję Wam bon – mot znanego klasyka amerykańskiej powieści sensacyjnej Jeffery Deavera:

„Gdzie kucharek sześć, tam się powinno je usmażyć. Na wolnym ogniu.”.

                                      

p.s. za niecały tydzień, 15 bm. ukaże się wywiad inicjujący post gościnny niejakiego wiesiołka, który niedawno jeszcze publikował m. in. świetne miniatury satyryczne na jednym z portali literackich; już dziś, Was, Najdrożsi, tu zapraszam;
na zachętę serwuję najnowszą fraszkę wiesiołka:

  Na wynalazcę

Wynalazca, pan Warszawski,

żoliborski, żaden praski,

co z trójkątów - taka szkoła,

robił kwadratury koła,

gdy mu owo całkiem zbrzydło,

skonstruował sobie szydło.

Miało przypominać skrzydło.

Widły, mydło i powidło.

Aby szydło się nie wygło,

zamontował szydłu śmigło.

Pewnie chyba "ku pamięci -

niech się święci". I się kręci.

(8.01.2016)