Rocznicowo...

    Długo sobie odpoczywałem, nieco za długo bimbałem sobie ze wszystkiego i wszystkich! Wybaczcie proszę, chociaż nie obiecuję, że to się więcej nie powtórzy! Te typy to, niestety mają!

Mniej więcej dwa tygodnie temu minęło mi osiem lat blogowania. Zaczęło się na onecie:

przywitanie

17 października 2005
    Witajcie sąsiedzi, bracia i siostry, partyjni, niezrzeszeni, poukładani, nieprzystosowani, przyjaciele
i ewentualni wrogowie, o ile gnaty zostawią w depozycie w szatni!
    Za namową moich nieocenionych młodych przyjaciół założyłem tego bloga  ku radości własnej
jak i Waszej, o ile będziemy mieli ze sobą po drodze.
    Jestem młody, czuje  się młodo i lgnę do młodych i nie ma to nic wsólnego z moją metryką urodzenia, być może to skaza mego charakteru… Na moim blogu Wszyscy mogą mówić Wszystko,
niezależnie od poglądów, wyznania, preferencji seksualnych czy typu urody… Jestem wprawdzie zdecydowanym mężczyzną rodzaju męskiego i preferuję kobiety rodzaju żeńskiego (mogą mieć nawet 16 lat, byle by tylko młodo się czuły i tak samo wyglądały) , czasami jednak bliższy jest mi urok męskiej szatni niż damskiej sypialni!!! Można zatem ty od biedy też świntuszyć, byle z klasą,
w myśl przykazania mojego ulubionego świntucha Andrzeja Mleczki: „Nie pieprz bez sensu!” Mile
widziane będą wiązanki wierszowane! Dla zachęty i przykładu podaję takowe w wersjach: a) soft
i b) hard
    a)                Docent doktor Niewierny św. Tomasz
                       Powątpiewał w zalety kondoma
                       Żalił się przy rumie
                       Na gumie tak nie umie
                       Takich głupków wypuszcza Sorbona
   
  b)                
                       Zacny Fredro tj. hrabia Olo
                       Za miłosną optował swawolą
                       Smacznie i dowcipnie
                       Wierszował o cipie
                       A te chamy i tak to pierdolą
    
Oczekuję Was zatem Zacni Blogerki i Blogerzy! Czym stronka bogata…
                                         

    Nie miałem jeszcze wtedy pojęcia, na czym polega blogowanie. Czy jest to skrajnie intymny pamiętnik, czy polemiczna trybuna, tester tekstów, czy sposób zabijania czasu. Na onecie było wyraźne szufladkowanie, pardon, klasyfikacja blogowych postów pod kątem tematyki: polityczne, literackie itp. 
    Mój sposób publikowania został określony jako „jeden worek” czyli wg wierzeń tamtejszych genialnych adminów - o wszystkim i o niczym. To oczywiście eliminowało mnie we wszelkich rankingach np. w konkursie na „Bloga Roku” . 
    Na początku nieco mnie to konfundowało, ale z czasem zacząłęm mieć to w...
Po czasie z miłym zdumieniem spostrzegłem, że jestem czytany. Intuicyjnie składałem rewizyty mym Komentatorom i chyba o to właśnie chodziło! Każdy swój post poprzedzałem jakimś mądrym cytatem wybranego Mędrca, starałem się jednak za bardzo nie wymądrzać ani nie „gwiazdorzyć” (aby temu zapobiec żułem snickersa jak przykazuje popularna reklama w tv).
    We wrześniu ubiegłego roku roku opuściłem na dobre onet, chociaż tamtejszego bloga nie skasowałem do końca, bo żal mi było siedmioletniego archiwum. Wylądowałem tu, na blogspocie. Paru innych zaprzyjaźnionych blogerów, uczyniło to samo, a ktoś nazwał ich przekornie Wielką Onetową Emigracją.
Tu czuję się dobrze. Nadal nie wiąże mnie żadna określona tematyka postów, a Szanowni Komentujący są życzliwi, serdeczni i mądrzy 
    Dziękuję Wam za to!