Ucz się, bracie, od jaskółki...;dedykacja

                                                                         

Jaskółka to miła ptaszyna,

Z najwyższej, podniebnej półki,

Robale, insekty pożera,

Lecz nikt nie poważa jaskółki.

Czy do was dociera, wieśniaki,

Że jaskółka jest high, super, very?!

Kochajcie jaskółkę, chłopaki,

Kochajcie do jasnej cholery.

Trawestując tak bezczelnie Mistrza Ildefonsa, jednocześnie dedyduję ten post Kochanej Jaskółce.

Od paru dobrych lat wytrwale i z pełną wrozumiałością komentuje moje posty, chociaż te mogą stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia.

                        

Zdjęcie zostało usunięte na prośbę Jaskółki.

Jak można z powyższej fotki wywnioskować, Jaskółeczka nie za bardzo lubi lecieć do nieba po kawałek chleba, woli trzymać się twardo gruntu. I tak trzymać.

Za parę dni, przez jakiś czas, Jaskółka będzie Gościem tego bloga. Zatem do rychłego zobaczenia.

      Jaskółka budzi jednak w nas, nie to co wróbelek, miłe i przyjazne skojarzenia. Jest częstym motywem w poezji, muzyce i sztukach plastycznych. Zacznę od wierszy:

Władysław Broniewski
Jaskółka

Napłynęła na mnie fala miłosna,
jak powódź, co lody znosi.
Ty nie jesteś już taka młoda, ale jak wiosna,
i kto ciebie o to prosił?

Może moje serce prosiło na klęczkach
w rozmaitych rozpaczach i klęskach,
całując z rozpaczą na spółkę
ciebie — jaskółkę?

A może te jaskółki w niebie,
podobne do ciebie,
latały, kwiliły i wylatały,
żebym był radosny i śmiały?

                                        

Jan Izydor Sztaudynger

Szalonemu;

Tak było od początku świata,

że pełza żółw, a orzeł lata,

że śpiewa słowik, a jaskółka

na twoim czole kreśli kółka. 

                                       

 

Arthus Clatterus (the polish poet & prophet)

Powiedziały jaskółki,

że niedobre są spółki...

Jak dalsze myśli

tutaj uściślić:

We współdziałaniu

czy w... spółkowaniu?!

                                          

                                           

W latach 70 ub. triumfy święcił na festiwalach w Opolu i w Sopocie wybitny nasz wokalista Stan Borys. Przepięknie śpiewał równie cudny song do słów Kazimierza Szemiotha z jaskółką w roli głównej:

                                            KLIK

Wreszcie przedstawię Wam moją ulubioną balladę folkową z lat sześćdziesiątych:

On a wagon bound for market
there`s a calf with a mournful eye.
High above him there`s a swallow,
winging swiftly through the sky.

How the winds are laughing,
they laugh with all their might.
Laugh and laugh the whole day through,
and half the summer`s night.
Donna, Donna...

"Stop complaining!said the farmer,
Who told you a calf to be ?
Why don`t you have wings to fly with,
like the swallow so proud and free?

Calves are easily bound and slaughtered,
never knowing the reason why.
But whoever treasures freedom,
like the swallow has learned to fly.

                             K L I K

     Niby prosta ballada, a niesie głębokie filozoficzne przesłanie i odpowiada na to coraz bardziej bolesne pytanie: "Jak żyć?!" Ponad dwadzieścia lat temu dokonałem przekładu tego nieprzeciętnego w swej urodzie tekstu: 

W dzień targowy wóz się toczy,

W nim cielaka słychać szloch,
Wznosi w górę smutne oczy,
Gdzie jaskólki śmigły lot.

Hej, śmiałe wiatry wieją,
A w śmiechu wiatrów moc.
Śmiej się też na cały głos,
W letni dzień, po samą noc
Donna, Donna...

Farmer na to: "Przestań jęczeć,
Wolne ptaki, wolny duch.
Któż ci kazał być cielęciem,
Sam się bracie, pchasz pod nóż!".

Hej, śmiałe wiatry...

Nim z cielakiem tym do spółki
Poprowadzą cię na rzeź,
Ucz się, bracie od jaskółki
I swobodnie w niebo wzleć!

                                         

Na koniec stary, lecz ulubiony mój dowcipas o jaskółkach:

Jaskółka do jaskółki:

- Chyba będzie padało...

- A skąd wiesz?!

- Bo ludzie na nas tak się głupio gapią!!!