Na psa urok - TOLA

Bardziej kocham ciebie niż siebie samego,

Nic na to nie poradzę, takie pieskie ego,

A kiedy podkulę ogon do ostatniej podroży,

To płakał po mnie będziesz

I szczerzej, i dłużej.

      Patrzy na Was Fancy. Odeszła 7 marca tegoż roku. Była ze mną od parotygodniowego szczeniaczka do prawie piętnastoletniej, coraz bardziej schorowanej, staruszki. Nie mogąc patrzeć na jej cierpienia (prawdopodobnie udar mózgu), poddałem ją eutanazji.

    Znajomy psiarz, mój sąsiad, pocieszał mnie, że jej dusza powróci do mnie. Prawie urągało to mojemu racjonalnemu poczuciu rzeczywistości, ale zawsze były to jakieś słowa pociechy. Aż tu nagle pojawiła się u mnie Tola:

                                                               

        

      Hej, jestem Tola. Mam rok i siedem miesięcy. Poprzedni, za przeproszeniem, właściciele, wszczepili mi jakiegoś pieprzonego czipa, tak, że wszystko o mnie wiadomo. A gdzie moja prywatność?!

Przedtem przebywałam w domu, gdzie chyba, nie było mi za dobrze. Skończyło się na tym, że te świrusy wyrzucili mnie z auta prosto na jezdnię!

     W jednej chwili cały mój pieski świat się zawalił! Było to w pięknym miesiącu maju.

Na szczęście pojawił się mój obecny Tata i mnie przygarnął. Od razu go pokochałam. Tata jest debest!

                                                   

 

 

     Kocham także moją Mamę Jadzię i Kubę, ich syna, bo to teraz chyba mój Braciszek, a jak?!!!

Tata pichci dla mnie pyszną wątróbkę, częstuje mnie wędzoną rybą, a to takie pyszne!

     W ogóle Tata świetnie gotuje i uwielbiam jego kuchnię, a jak coś w tej kuchni podjada, to zawsze dostaję od niego łapówę.

     Kupuje mi zabawki, rzuca piłkę albo oponkę, ja mu ją aportuję i tak możemy się bawić wiecznie. Mój Tata ma zdrowie, cierpliwość i jest taki cudny, gdy mnie tuli i głaszcze.

                                                      

     Wychodzi ze mną na długie spacerki i tam poznaję mych nowych kumpli, samych przystojniaków: wilczura, amstaffa i husky'ego.

Mówią mi ogonem i ślepkami, że niezła ze mnie laska!

                                                      

     Koniecznie muszę Wam przedstawić Lolka. Lolek to mój facet. Jest mniej więcej moim rówieśnikiem (starszy o niecałe dwa lata), ale spójrzcie na niego – C I A C H O !!!

                                                     

     Z Lolkiem, przede wszystkim, wariujemy i robimy z każdego pokoju sajgon!

Tata lub Mama potem po nas solidnie sprzątają, bo chyba nie mają innego wyjścia.

     Lolka też bardzo kocham (z wzajemnością, he, he!) i pozwalam mu jeść i pić z moich misek. 
O faceta trzeba dbać, nieprawdaż, Dziewczyny?!

Tylko późnym wieczorem jest problem – kto będzie spał z Tatą?!!! Jakoś to z Lolkiem rozwiązaliśmy: ja śpię przy jego policzku (no, bo to mój Tata!), a on w jego nogach.

     Zawsze mi smutno (jemu chyba też), gdy Tata go potem odprowadza do jego domku, trochę kwilę i wyję, lecz szybko mi przechodzi.

Kiedy będzie tylko okazja znów spotkam sie z moim Kochanym Loleczkiem i będzie się działo, oj działo!!!

                                                       

     To na razie tyle. Słyszałam, że wielu z Was ma pieski i bardzo je kocha, więc Tata na pewno znów mnie tu, na swego bloga, wpuści.

Hau, hau, hau, a pisiorom taaaki wał!!!

                                                    

      Podobno żadna miłość nie trwa wiecznie. Mam jednak przeczucie z Tolą razem się zestarzejemy: ona do piętnastki, ja do osiemdziesiątki.

     W lutym obchodzić będziemy razem swoje Urodziny. Tola skończy wtedy dwa latka, a ja, niestety, trochę więcej. 

I jeszcze kumpel Toli, w jakże doborowym towarzystwie:

                                                     

W imieniu Toli rzecz całą zakończę aforyzmem:

"Świadectwem mądrości człowieka są muzea, biblioteki i wiedza osób wykształconych. Psy mają swą mądrość we krwi" - DonaldMcCaig