Wprawdzie chciałbym, aby dziś było wesoło, lecz znów zanurzyłem się po szyję w tzw. głębię myśli. Spróbuję jednak jaos to pogodzić, aby wilk syty, a owca w ciąży! Będzie o Genezis, powiedzmy z przymrużeniem oka. Na samym początku zacytuję mego ulubionego krakowskiego poetę – satyryka Mariana Załuckiego:

SWOJSKIE STWORZENIE ŚWIATA

Świat mi się całkiem nie podoba: 
W kosmosie gospodarka do kitu 
Gwiazdy się palą, jak okrągła doba 
- nawet w godzinie szczytu! 
"Na Marsa - namawiają - poleć!" 
A któż by głowę pchał pod nóż? 
Na Mlecznej Drodze pewnie gołoledź, 
bo znów nie posypał Anioł Stróż!... 
Burzliwe wiosny, mokre sierpnie - 
słowem - gdzie spojrzę - pełno wad... 
Lecz na myśl jedną skóra aż cierpnie: 
co by to było, co by to było, 
gdyby tak Polak stworzył świat?! 
Gdyby tak Polak - trafem jakim, 
Nasz rodak z wąsem w kształcie wiechcia! Lub... gdyby Pan Bóg był Polakiem... 
Nie! Tego nawet diabeł by nie chciał. 
Po prostu przed miliardem lat 
gdyby bieg rzeczy zmianie uległ 
i gdyby Polak stworzył świat... 
O - rany Julek! 
Kulą nie byłaby ta Ziemia! 
Nie kulą byłby Księżyc blady... Sześcianem? ... Nie wiem. Jedno wiem ja:
Bez KANTÓW nie dałoby rady! 
Spitsbergen byłby - gdzie Kalkuta. 
Alpy na głowie by stały... 
Włochy by miały może kształt buta, 
lecz pewnie o numer za mały! 
Tylko przez Polskę płynęłaby wartko 
szeroka Wisła... z czerwoną kartką! 
Nad nią cytryny szumiałyby z cicha, 
na każdej gałązce - zagrycha! 
A gdyby już była gotowa ta rzeka, 
Polak by chyba dłużej nie zwlekał 
i by się wreszcie (cieszcie się, cieszcie!) wziął do stworzenia Człowieka! 
Nie powiem, jak byśmy wyglądali... 
(Za dużo dorosłych na sali!) 
To nawet głupstwo już, że Adam pomieszałby mu się z Ewą, 
bo i tak (ja się z Wami zakładam!) 
co ważniejsze - poszłoby na lewo! ...
Tyle że może w bezhołowiu ciał 
Opatrzność zrządziłaby bystra, 
że przez pomyłkę plecy bym miał nie tu - lecz u Pana Ministra.

Nawet możemy poety wysłuchać (lata sześćdziesiąte):

Teraz sięgnę do onetowego archiwum z moją zredagowaną wersją 

à la russe :

Spierwa nie była ni whooya... Adnażdy priszła k' tawariszczu Bohu jewo starucha i skazała:

- Tawariszcz Boh, ty sidisz, ty grustisz, ty dumajesz, dumajesz, , a car'jem, wsjo taki nie budiesz, satwari szto niebud', ta job twoju mat'!!!
Tawariszcz Boh padumał, padumał, pagładieł s'inieńkuju barodu, paguljał pa Rajskom Narodnam Parkie i skazał:
- Pust' budiet swiet!
Toczna!!! Był swiet! Zjemlja, wada, nieba, zwjozdy, abłaki, zwierja, pticy... Słowna wsjo charaszo satwarił!!!
Staruchie eta nie nrawiłos'...:
- Durak!!! Ty aszybnuljsja!!! Ty zabył satwarit" czeławieka!!! Skatina!!!
Tagda tawariszcz Boh padumał, padumał, pagłdjeł sinienkuju barodu, paguljał pa Rajskom Narodnam Parkie i skazał:
-Pust' budjet czeławiek!!!
I był czeławiek! Eta był Adam! Adamu oczień charaszo była w Rajskom  Narodnam Parkie. Djełał, szto chatieł, chadił, kuda chatieł, srał, gdie chatieł... K' sażalieniu jemu była niemnożka grustna! U niewo nie była s kiem pagawarit' a  muzykie, a fizkulturie,  a uspiechach sawriemiennaj sawietskaj żyzni... Wczjom djeło?!!!  Niet Jewy!!!
Priszoł k' tawariszczu Bohu i skazał:
- Izwinitie, pażałsta, tawariszcz, mnie niemnożka grustna w Rajskom Narodnam Parkie!!! Gdje Jewa?!!!
- Adam, nie biezpakojsja!!!Idi spat'! Jewa budjet!!!
Apiat' padumał, padumał... Pagładjeł sinieńkuju barodu i skazał:
- Pust' budiet Jewa...
Adamu i Jewu oczień charaszo była w Rajskom Narodnam Parkie! Chadili, kuda chatieli, d'jełali, szto chatieli, sralis', gdie chatieli...
Adnażdy Jewa skazała  Adamu:
- Ljubow maja!!! Saławiej sałodkij!!! Chatiesz li ty jablaczko, pierwawo, samowa łuczszewa, eksportnawa rajskawo sorta?!
- Paszła won s jabłoczkoj!!!  Żopu dawaj!!!
I pajeblis' kak sabaki!!!

Uwidieł eta tawariszcz Boh i stroga razs'jerdiłsa!!! Wyzwał k' sjebie pierwwawa rajskawa Kamissarja - tawariszcza Gawryła Archangiela i skazał 
- Wypizdi etu swołocz, bystra i biez aszybki!!
Tagda Adam i Jewa paszli won na ziemliu... No, nie biezpakojties', riebjata, patamu, szto wsjo akancziłas' charaszo:  Jewa stałaś pierwoj sawjetskoj kałchaznicaj, Adam pastupił w Krasnuju Armiu...

Dla odmiany można pokusić się o śląską wersję Opowieści Biblijnych w wykonaniu rybnickiego Kabaretu Młodych Panów:

                                   T A C Z

Jako zaś Finale Grande proponuję parę dowcipasów na temat:

Pan Bóg stworzył Adama. Adam cieszył się światem jaki stworzył dla niego Bóg. Jednakże po pewnym czasie stwierdził, że bardzo się nudzi. Poskarżył się wiec Panu Bogu. Bóg na to:
- Adamie. Mogę stworzyć ci istotę, która będzie inteligentna, piękna, będzie spełniała twoje życzenia, dogadzała ci i będzie ci posłuszna, ale to kosztować cię będzie rękę i nogę. Adam myśli i myśli i w końcu mówi:
- A co dostanę za żebro?

Budzi się Adam pewnego rajskiego poranka i nagle z przerażeniem zauważa, ze nie ma jednego żebra::
-O k....a!  - krzyknął i ... SŁOWO CIAŁEM SIĘ STAŁO !!!

Bóg mówi do Adama:
- Adam daj żebro!
- Nie dam!
- No Adam daaaj!!!
- Nie dam!
- No proszę Adam daj!!
- Nie dam, mam jakieś złe przeczucie.

Adam i Ewa tworzyli idealną parę:
- On nie musiał wysłuchiwać, za kogo ona mogła wyjść za mąż.
- Ona nie musiała wysłuchiwać jak gotowała jego matka.

Ewa w raju nie usłuchała zakazu Stwórcy i za namową węża zerwała jabłko z drzewa. Za ten czyn została wraz z Adamem wyrzucona za bramę raju. Na odchodne Ewa usłyszała głos z góry:
- Za ten czyn zapłacisz krwią!
Po kilku dniach Ewa natknęła się na tego samego węża, który ją namówił do zerwania jabłka i mówi:
- Przez Ciebie teraz będę musiała płacić krwią!
- Oj, nie marudź! - mówi wąż. - Wynegocjowałem Ci to w dogodnych miesięcznych ratach.

Stary Klater natomiast poczuł się jeszcze starszy i głupszy i łyknąwszy nieco piwa, znów głęboko zamyślił się nad losami ludzkości i świata

                           Absentem laedit, qui cum ebrio litigat