czwartek, 31 grudnia 2015

Noworocznie...

                                                                                  

     Po­wol­nym kro­kiem sta­ry rok 2015, ciekawy lub nieciekamy, w zależności od punktu widzenia czy rządzenia, od­chodzi z często nies­pełniony­mi obiet­ni­cami. No­wy zaś wkracza nam radosny z wi­wata­mi i fajerwerkami naiwnie nieświadom, że za rok podzieli los pop­rzed­ni­ka i też go pożegnamy z podobnymi mieszanymi uczuciami.


Bądźmy jednak jak najlepszej myśli. Nadzieja jest być może matką głupich, ale przy tym też cudowną kochanką odważnych.

    Podzielę się Wam Najdrożsi, moiją nadzieją i otuchą, serwując Wam tę oto balladę, ispirowaną jednym z najpiękniejszych starotestamentowych Psalmów Dawidowych:

                     W cienistej dolinie

W cienistej dolinie zła się nie ulęknę,
Za rękę prowadzi mnie ktoś
A imię to jego ukryte i piękne,
Choć znany powszechnie to Gość.
Cóż, uszy me ranią cymbały grzmiące,
Gdy perły rzucone przed wieprze,
To niby perfumy rozpylać na łące
I dawać idiocie na lepsze.

W cienistej dolinie piach mi myli kroki
W potokach wyschniętych na żwir.
Ni siać, ni zbierać, zapadać się w mroki,
Cień tkany w żałobny kir
Nie daje osłony, i złudnej ochłody
Jak okład lodowy na serce.
Jak ślubną obrączkę uronić do wody,
Jak gnój na z Lewantu kobiercu.

W cienistej dolinie smród mi płuca zwiera,
Zatruwa mi duszę na wskroś
I wściekłość gwałtownym przypływem się wzbiera,
Nadzieję mi mrozi na kość.
Choć światła kropelkę, choć kosmyk promienia,
By z cienia wynurzyć się wreszcie,
Na oddech niespieszny, na ulgę sumienia,
Wisienkę położyć na cieście.

Pan moim pasterzem i swym pastorałem
Zagania mi troski na stos.
Niech strawi je ogień płomiennym zapałem,
Niech w dym się obrócą i proch.
W cienistej dolinie niech stóp moich ślady
Przesłanie zapiszą dla młodzi,
Że cienie i blaski to oczka szarady,
Gdy sak zarzucony z łodzi.



         Z os­tatnią kar­tką ka­len­darza ob­fi­cie sy­pią się życzenia. Życzymy wszystkimy zdro­wia, jego ocalałych resztek lub świadomego jego pielęgnowania i rozwijania.      Natępnie, co podobno równie ważne, wza­jem­nie dokładamy jeszcze szczęście, miłość i wór pieniędzy!


                                       
                                  

     A ja Wam życzę tego właśnie wszystkiego, w od­po­wied­nich, rozsądnych i lekkostrawnych dawkach, w tym No­wym 2016 Roku !


DO SIEGO ROKU !!!

                                                                                         


                                        




czwartek, 24 grudnia 2015

A pokój na ziemi...

                                                                                


                           Pierwsza Gwiazdka

(gospel)



Pojedziemy razem do Betlejem,

Do Betlejem drogi szmat,

Niech się każdy ciepło przyodzieje,

Bo ta podróż długo trwa.



Zabierzemy bombki na choinkę

I słodyczy cały wór,

Uściskamy małą tam Dziecinkę,

Zaśpiewamy jak anielski chór.



U stajenki lichej, gdzie ubogi żłóbek,

Stary cieśla Józef wita nas,

Pachnie smakowicie skromny poczęstunek,

Nasze Dzieciąteczko Gwiazdkę ma!



Dzieją się tam cuda, cuda, cuda,

Osieł z wołkiem dają show,

Dzieciąteczko cieszy się i słucha,

Jak to goście zabawiają go.



Trzej królowie śmiesznie dokazują,

Pastuszkowie grają nam,

Nawet aniołowie przytupują,

Dzieciąteczko klaszcze z nami wraz!



Do stajenki lichej, gdzie ubogi żłóbek,

Przybywajcie tam na czas,

Aby szczery, miły, godny podarunek

Dzieciąteczku Kochanemu pod choinkę dać!


     Cudownych, pogodnych i magicznych Świąt oraz błogiego pokoju przy rodzinnym wigilijnym stole życzy Wam, Najdrożsi



Andrzej Skupiński – Art Klater

                                                     K L I K
                                                                                                                              

                                                                   
                                                                             

poniedziałek, 21 grudnia 2015

Zmiany, zmiany

     Po długiej nieobecności powracam tutaj i obiecuję, że tym razem moje posty będą ukazywały się częściej.

Zachodzi także konieczność skonkretyzowania tematyki bloga. Przez jakiś czas będzie miał on charakter zdecydowanie literacki. Posty będą zawierały drobiazgi satyryczne, rasową poezję liryczną, przekłady z czterech języków (angielski, rosyjski, francuski i niemiecki) oraz wszelkiej maści parodie i pastisze.

     Częściej również będę tu publikował posty gościnne, co poszerzy zapewne grono Komentatorów.

     Skąd te zmiany?! Popadłem w konflikt z moderatorem jednego z portali literackich, który nie tyle zamknął mi usta, co „połamał pióro”. Moja asertywność nie pozwala mi, aby użerać się z jakimś niereformowalnym autokratą, arogantem i dyletantem, bo to leży poniżej mojej szpady!

    A oto zakwestionowany przez niego tekst, pastisz „Teatrzyku Zielona Gęś” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego:



TEATRZYK TĘCZOWY PAW

ma zaszczyt przedstawić

moralitet p.t.

„Śmierć po polsku.”

DRAMATIS PERSONAE:

Śmierć (rdzennie polska, patriotyczna i większościowa)

Jewo Błagonadiożnost' Władimir Władimirowicz P. (no comments)



- Puk, puk...


- To ja, Polska Śmierć, przyszłam po ciebie, Towarzyszu Włodzimierzu!


- Wedle życzenia, Włodku!  Rak prostaty !!!



K U R T Y N A



     Zmiany te planuję, oczywiście, od przyszłego roku, zważywszy na obecny, szczególny przedświąteczny, a następnie świąteczny okres.

Serdecznie proszę Was, Najdrożsi, o opinie i uwagi dotyczące mej decyzji.



Szczerze Wam oddany

Andrzej Skupiński – Art Klater