Tajm turimember - parttrii

Jestem psim wariatem. Wbrew teoriom i praktyce kynologów, treserów, ustawiaczy i innych fachowców od  psiego świata, traktuję psiunie dosłownie po ludzku jak najukochańsze moje dzieci, jak skarb największy, którego nie musiałem ani zdobywać, ani ukraść, bo sam do mnie przyszedł. Dobrze wie o tym Moja FANCY!

Każde jej spojrzenie tych jej mądrych ślepek to najpiękniejszy wiersz, którego chyba nie zdołam napisać, to bardzo poważny esej na temat marności ludzkiego świata, to Pieśń nad Pieśniami. Takiego ogromu miłości, którego przy niej doznaję, nie otrzymałem od żadnej kobiety mego marnego życia. Psia mać!

Gdy się zdarzy kiedyś taki dzień,

Kiedy wilk się będzie łasił,

Kiedy lis przechera naszym kurom

Da spokojnie spać.

I łańcuchy zerwą wszystkie psy,

Jeden warczy, drugi straszy,

Nawet te od ogrodnika

Song zawyją zgodnym chórem,

Gdy jabłecznik będą chlać!

Och, najwierniejsze są te psy,

Te na które , krok po kroku,

My schodzimy.

Och, nie znacie miejsca, dnia godziny,

W każdym z nas się budzi

Wściekły pies!

Och, pieskie życie, pieski świat,

Za psi grosz się uganiamy

W psią pogodę

Och, kto pierwszy rzuci kość niezgody

Tego rozszarpiemy, choć nie chcemy,

Tak to jest!

Na psa urok, wreszcie chce się żyć,

A psy wojny się zepsiły,

Miasto ciche,  wieś spokojna,

Miód łyżkami brać…

Pieskie smutki się pokładły spać,

 Psie marzenia się spełniły

Uwerturą do księżyca,

A noc taka jest upojna

I nie budźcie ich, psia mać!

Kolejny raz zatem sięgnę więc do onetowego archiwum, bo mam humor pod psem!

22 czerwca 2007 "Nie można wierzyć temu, kogo nie znoszą dzieci i psy!" Carl Hilty

Nareszcie słońce weszło w gwiazdozbiór Psa i przyświeca nam jasny Syriusz, zwany kanikułą czyli Psią Gwiazdą. Zdarzyć się jednak może, że mimo tego będziemy mieli psią pogodę i pieski humor, a za naszymi starymi klęskami będzie się ciągnął psi swąd! Krótko – niezmiennie pieskie życie! Na psa urok!!! Psia mać!!! Pozostanę dalej przy tych frazeologicznych igraszkach i przypomnę, że na przykład w świecie islamu innowiercy to psy niewierne, bezwzględni najemnicy na całym świecie to psy wojny (patrz: Frederic Forsyth), natomiast wszyscy gliniarze wszystkich reżimów to również psy!!! Czyżby zatem piekło wybrukowane było psimi odchodami?! Czy oprócz pieskiego świata („Mondo cane” – F. Fellini) istniało również Psie Inferno?! Niezwłocznie udałbym się na konsultację (rzecz jasna oczyma duszy mojej) do mistrza Ildefonsa, który stwierdziłby jednoznacznie i kategorycznie, że to niemożliwe! W żadnym piekle nie ma księżyca!!! Bardzo ujęło mnie kiedyś pewne zasłyszane, chyba angielskie przysłowie: „Niebo to miejsce, gdzie powracają do ciebie wszystkie psy, które kiedyś przygarnąłeś!”  Piękne, nieprawdaż?! Chociaż z rezerwą podchodzę do ludowych mądrości, ale nasuwają mi się wątpliwości, czy na pewno chodzi tu o psy?! Pójdę jeszcze dalej: może by warto, ot tak dla eksperymentu, od czasu ZEJŚĆ NA PSY???!!!

Ech, życie me pieskie, niebieskie…