Komiks, pardon, poetycki

        Mój instykt klimatyczny sprawia, że o tej porze roku znowu mi się poetycko kiełbi we łbie! Wydawałoby się, że Vox Populi Wszechpolski jest wyprany z poetyckiej uczuciowości wyższej, ale weźmy na początek, w dobrej wierze tzw. zaburzenia wieku rozwojowego:

                                                                             

      Czuje się tak zagubiony, że aż wyć się chce... Może Ktoś wysłucha jego modlitwy:

                                                                             
                                                                             

      Niekiedy ta młoda poezja przybiera formę niedosiężnego abstraktu. Nie wiadomo wtedy, co chciał przez to poeta powiedzieć i o co w ogóle chodzi, bo na pewno nie o pieniądze:

                                                                               

                                                                                                                                                                          Dojrzała młodzież  ma zdrowsze podejście do wzniosłości, śmieszności  i innych wybojów krętej drogi życia. Niejaki Ferdek K. mógłby tu służyć za wzorzec z...  Sèvres:

                                                                               
                                                                               

                                                                            

          Tak, tak... Realizm przede wszystkim. W naszej zacnej literaturze powszechnej występowało już prawo ulicy, porad udzielali obrońcy ulicy, a in polish relity show pojawili się poeci uliczni:


                                                                                

      Jednak prawdziwym poetom, tym, którzy bardzo poważnie traktują swe powołanie, potrzebna jest pozytywna energia i stymulujące wyobraźnię odpowiednie bodźce:


                                                                              

       Poetę czeka zawsze dalsza droga... Częściej odchodzi niż przychodzi. Nie odchodzi jednak lekki, z pustymi rękami i sercem. Taszczy ze sobą ciężki bagaż doświadczeń:

                                                                            
                                                                            

       Na koniec posłuchajmy nietypowego wiersza naszej Szacownej Śp. Noblistki... Lektor, o dziwo, też chyba jezd poetom:

                                                                         
                                                                             K L I K