Obywatel Cogito

      Dziś, rankiem wczesnym, przyłapałem się na tym, że za dużo mniemam, gdybam i kombinuję, uchylając sie tym od... myślenia. A wszystko, jako rzecze Zaratustra, jeśli dobrze pomyśleć, daje do myślenia. Przemogłem moje, jakże popularne w tym kraju, inelektualne lenistwo i oddałem się tej mało popularnej czynności...

    Początkowo szybowałem z lubością na wyższych rejonach abstrakcji, rozkoszując się prawie bezchmurną pogodą ducha. Cóś pięknego...

    W końcu jednak wylądowałem na tym łez padole i myślenie me stało się przyziemne, zatroskane w sferze mych obywatelskich niepokojów...

                                                                                                                                                           

      Zacząłem takze szukać jakiś moralnych drogowskazów, autorytetów, wzorców np. patriotycznych, politycznych i państwowotwórczych:

    
       A dla przeciwwagi próbowałem wesprzeć się jakimś oczywistym i niekwestionowanym autorytetm moralnym:  

    Nic nie pomogło!  Postanowiłem odwołać się do mego politycznego lojalizmu, wrodzonego poczucia praworządności i podjąłem ryzyko zaciągnięcia kolejnego kredytu, krótkoterminowego kredytu zaufania do władzy, a u mnie to rodzinne:

    Czegoś mi jeszcze  brakowało!  Jakieś może głębszej refleksji , nietuzinkowej głębokiej konstatacji, a to chyba niemożliwe bez odwołania się do pewnej symboliki: 

    Dalej, niestety, trwałem tak w intelektualnej, jak i w emocjonalnej rozsypce. W takich chwilach zawsze sobie jakoś radziłem, przestawałem oglądać tv, odrzucałem lekturę prasy, przerywałem sprzatanie mieszkania czy gotowanie obiadu i sięgałem po najmądrzejszą i najpiękniejszą ksiegę świata, a tam przyjrzałem się dokładnie prapoczątkom mego jestestwa:

    A mój kraj stał się już mało gościnny dla poetów, wizjonerów, nonkorformistów odcieni wszelkich, nieszkodliwych wariatów na niepopularne tematy, czy nie daj Boże, niepoprawnych fantastów, szerzących swe niekonwencjonalne idee:

    Zacząłem myśleć bardziej intensywnie, a zwoje mózdgowe przegrzewały się, pracując na najwyższych obrotach:

                                                                                                                                                              Zanurzyłem się w najstarszych plikach mego życiowego doświadczenia i... nic, oj głupi ja, głupi...

   

     Znienacka napadły mnie, cynika i racjonalistę, niczym sraczka na rowerze, subtelne fantazje erotyczne

    Był to pierwszy jakiś pozytywny sygnał.  Uświadomiłem, sobie jaki to bałagan istnieje w mej komórce, tej podstawowej i instytucjonalnej komórce społecznej - w moim małżeństwie! Z tym właśnie postanowiłem zrobić nareszcie porządek:

    Z kolei sięgnąłem po to, co przedtem świadomie i lekkomyślnie odrzuciłem. Książki, książki, książki... Edukacja ustawiczna i niepodważalna. Bo przecież tylko te myśli będą coś warte, które zostaną głęboko przeżyte i przetrawione, a nie tylko zrozumiane!

                                                                                                                                                                           Zawsze też byłem zwierzęciem stadnym, duszą towrzystwa, a ostatnio to tylko piesek,  kuchnia i ... komputer. Niektórzy stali i wierni kumple to się na mnie chyba poobrażali! To też trzeba zmienić:

    Na tym kończę ten mój jakże osobisty, intymny komiks. Nasz ulubiony ciąg dalszy na pewno niechybnie nastąpi, bo nie mam przecież najmniejszego zamiaru, aby ten blog kasować. Za bardzo Was szanuję i kocham!!! A na razie:

    Bye, bye...