Przyjaciół nikt nie będzie mi wybierał, wrogów poszukam sobie sam (Andrzej Garczarek); post gościnny Piotra - Pkanalii -

    W poprzednim poście opublikowałem wywiad z Piotrem, który wzbudził zasłużone zainteresowanie wśród Szanownych Komentatorów, którzy stale i wiernie towarzyszą blogom Piotra i Klatera. Ukłony i dzięki serdeczne!
    Obraz naszego kraju, za przyczyną naszych rodaków, staje się coraz mniej sielankowy. Może to i zasługa mediów, albowiem głupota, zbydlęcenie czy inne tego typu szkaradzieństwa znacznie podnoszą oglądalność!
    Dochodzi do głosu chamstwo, prostactwo, radość z cudzego nieszczęścia lub beziteresowna zawiść, czy wreszcie destrukcyjna nienawiść wobec wszystkiego i wszystkich!
    W sieci, na blogach i innych portalach społecznościowych nastąpił wysyp kretynów od żałosnych, mało szkodliwych (ale wkurzających) trolli do obrzydliwych hejterów (z ang. a hate: nienawiść).
    A przecież miłość bliźniego, to coś cudownego, szczególnie w postaci biezkarystnoj drużby mużskoj czyli męskiej przyjaźni non profit:
                                                                     

    Wszystkie przedstawione powyżej osobniki płci obojga, niestety, potrzebują jednego, żeby egzystować :
W R O G A !!! Ten temat porusza tu właśnie Piotr w swym gościnnym poście:

 

równać w dół czyli mój wróg

                                                                                

"Mam wrogów. Moi wrogowie to ci, którzy pomniejszają moje szczęście i zadowolenie w jakikolwiek sposób, jakimikolwiek metodami, dla jakichkolwiek przyczyn"...

    Tak się rozpoczyna znakomity esej Antona Szandora LaVey’a "Mój wróg". W dalszym tekście autor określa tego wroga, którym jest demon chciwości ludzkiej i analizuje jego naturę. A kto jest moim wrogiem? Chciwość? Owszem, ale ponieważ nie przywiązuję zbytniego znaczenia do dóbr materialnych, jest to wróg pomniejszy. Mam gorszego.

   Kto pamięta film "Easy Rider"? Starsze pokolenie powinno, młodszemu doradzałbym nadrobić ten ewentualny brak, bo warto. Przypomnę pewien epizod. Bohaterowie, dwóch motocyklistów i ich pasażer, przypadkowo zabrany po drodze autostopowicz /znakomita rola Jacka Nicholsona/ przemierzając Stany zatrzymują się na popas w małym miasteczku. Ot, takie Burakowo, "Ameryka powiatowa". Zajeżdżają pod bar, budząc żywe zainteresowanie miejscowych. Otacza ich grupka dziewczyn, spragnionychchociaż widoku nowych chłopaków, ktośzdaleka przygląda się motocyklom, taksując je fachowym okiem. Jeźdźcy wchodzą do baru, siadają przy stoliku, planują zjeść coś gorącego, wypić kawę. Nie dane jest im jednak zaznać posiłku. Sąsiednie stoliki aż kipią od niewybrednych żartów i kpin na temat "dziwnych" przybyszów, ich strojów, fryzur. Nasi bohaterowie nie wytrzymują ciśnienia sytuacji, wychodzą. Wyjeżdżają za miasto i urządzają sobie nocleg w zagajniku niedaleko drogi. Nie wyśpią się jednak porządnie. W nocy przychodzi ekipa autochtonów z kijami i spuszczają im ostry łomot. Dla jednego z nich kończy się to zgonem, ale to już detal, do potrzeb tego tekstu nieistotny. Pytanie brzmi, co powodowało bandą wieśniaków, co skłoniło ich do tego aktu przemocy? Być może ksenofobia, ale to już chyba odreagowali w barze. A więc, co jeszcze?

    Za trudne? Spróbujmy łatwiejszego przykładu. Pewien mój sąsiad kupił sobie nowy sportowy wóz. Nie jestem fanem i specem od motoryzacji, ale nawet na mnie, laiku fura zrobiła wrażenie. Sąsiad parkował auto zwykle pod domem, aż którego dnia wychodzę na miasto i widzę, jak stoi przy nim i widać wyraźnie, że ma kłopot. Podchodzę bliżej, patrzę i widzę na karoserii wyryty po chamsku, być może gwoździem, napis "złodziej". Prawdziwa to informacja, czy może też sąsiad się komuś naraził? Być może, nie wnikałem już w to, ale tak po mojemu, to maczał w tym palce mój wróg.

   W pewnym liceum do klasy dołączyła nowa uczennica. Bardzo ładna dziewczyna od razu wzbudziła zainteresowanie koleżanek i kolegów. Okres wstępny bycia "nową" przeszła dość bezboleśnie, bez zbytnich sensacji, szybko zasymilowała się z resztą klasy, która przyjęła ją do swego grona nader życzliwie, jak na szkolne standardy. Jak wspomniałem, dziewczyna brzydka nie była, zaś jej charakterystyczną cechą były długie włosy uplecione w gruby warkocz. Któregoś dnia na dużej przerwie coś się zakotłowało w żeńskiej toalecie. Po chwili wyszło z niej kilka dziewczyn. Gdy zabrzmiał dzwonek obwieszczający koniec przerwy z toalety wychynęła nasza bohaterka. Jedną dłonią ocierała łzy, w drugiej trzymała obcięty warkocz. Znowu pojawia się pytanie, czy dziewczyna komuś podpadła osobiście, czy może mój wróg spowodował ten incydent?

    Mój wróg nie zawsze działa tak hardkorowo, tak otwarcie, wprost. Zwykle objawia się bardzo subtelnie. Wystarczy, że masz dobry humor, dystans do świata, nie przejmujesz się bzdetami, nie tworzysz sobie zbędnych problemów i nie ukrywasz tego stanu umysłu, mój wróg spowoduje, że zawsze znajdzie się ktoś, kto spojrzy na ciebie spode łba, przypieprzy się do czegoś, obgada na boku, narobi drobnego gnoju, by ci uprzykrzyć życie. Coś o tym wiem.

    Istnienie wroga LaVey’a można pojąć. Jest to dziecko Instynktu Samozachowawczego przerżniętego mocno i zapłodnionego przez Lęk /też niezła swołocz, tak swoją drogą/. Ale skąd się wziął ten mój wróg? Choć nie jestem dyletantem, jeśli chodzi o psychologię, to na to pytanie nie znam odpowiedzi, być może zna ją lepszy fachowiec ode mnie.

    Na koniec mały test. Sąsiad ma kurę, która znosi złote jajka. Co robisz?

a/ nie obchodzi cię to, co najwyżej życzysz mu powodzenia

b/ kombinujesz, jak zdobyć taką samą

c/ życzysz sąsiadowi, by mu ta kura zdechła

Jeśli wybrałeś c/ to znaczy, że mój wróg już cię dopadł.

    Z tego wszystkiego zapomniałem napisać jak mój wróg ma na imię. Ale czy muszę, czy jest to naprawdę konieczne?

   

                                     KLIK 

    Tyle Piotr. Tekst ten jest dla mnie osobiście bardzo ważki, trafiony i potrzebny. Mało tego, nosi w sobie duże pokłady empatii, a to najszlachetniejsze ze wszystkich ludzkich uczuć. Przepraszam równocześnie za błądy edytorskie (za bardzo rozstrzelony druk), ale system nie pozwoli tego nijak skorygować!