Prokomor

    Zrobiliście mi, Najdrożsi, wielki zaszczyt i równie ogromną przyjemność nadsyłając w komentarzach do dwóch ostatnich moskaliki, limeryki i inne satyryczne drobiazgi. Zdarzały się wprawdzie niektórym drobne usterki w metryce wiersza, które rwały jego rytm i odbiegały od aptekarskiego wręcz reżimu wersyfikacyjnego tych krótkich i zwięzłych rymowanych facecji.

    Znalazłbym na to radę, po prostu zdradzić Wam parę sekretów poetyckiej kuchni tradycyjnego wierszowania. Nie widziałbym tego w formie suchego wykładu (od tego są leksykony czy choćby wikipedia) , lecz próbowałbym to ująć w sposób optymalnie praktycznych. Ot dokonałbym interpretacji mych utworów, ewentualnie Waszych, o ile byście mi je nadesłali. Przy tym przemyciłbym parę formuł formalnych z zakresu stylistyki lub kompozycji. Serdecznie Was proszę o ocenę tegoż pomysłu.

     Powracam do właściwego tematu tego postu, a konkretnie zaś postaci czyli miłościwie nam panującego Prezydenta Najjaśniejszej RP – Bronisława Komorowskiego. 

                                                                

    Otóż w przeciwieństwie do sławnego przez chwilę smarkatego oszołoma, na granicy debilstwa zresztą, uważam się za Prokomora! Tandetni złośliwcy skrupulatnie kolekcjonują jego wpadki, ale kudy mu tam do odzywki „Spieprzaj dziadu!” czy pląsów pod wpływem napojów odprężających.Pewne panie stwierdziłyby nawet, że miłe obycie i jest przystojny!

                                                               

 

   Czy w wersji obecnej:

                                                               

    W ulicznej poezji satyrycznej zdania sa jednak podzielone. Tak to wyraża współczesny Bełza - Anonim:

                                                           

• Kto ty jesteś?
  - Jestem Bronek,  prosty jak od szpadla trzonek!
  - Jaki znak twój?
  - Fałsz, obłuda!
  - A w co wierzysz?
  ...- w Tuska cuda!
  - Gdzie ty mieszkasz?
  - W polskim grodzie!
  - W jakim kraju?
  - Gdzie powodzie!
  - Czy Kraj kochasz?
  - Jak pieniądze!
  - A w co wierzysz?
  - Że porządzę!
  - Czyli wygrać chcesz wybory?
  - Tak! Choć mam z tym problem spory!
  Lud me kłamstwa, zdrady czuje i z poparcia
  rezygnuje!
  - Cóż byś zrobił zatem chętnie?
  - Zniszczył Jarka dokumentnie

     Można też zgoła inaczej, podpisując się imieniem i nazwiskiem:

 Za Twą działalność, reprezentowanie,
moje uznanie, Panie Prezydencie,
umiar, potrzeba i sens w tym co robisz,
ma akceptację, ogólne przyjęcie.

Rządzenie państwem, reprezentowanie,
sprawy globalne ustawia na wadze,
obywatelskie, drobne choć masowe,
zostają w cieniu, kryją w nieuwadze.

Z punktu widzenia obywatelskiego,
w moim mniemaniu, to lepiej by było,
by nasze państwo, dla obywateli,
nie represyjne, a przyjazne było.

Nie biurokracja, bez sensu przepisy,
nadmiary znaków i foto radary,
winny kształtować, racje codzienności,
robić budżety, w oparciu o kary.  

No a parlament dlaczego tak liczny,
by więcej swarów i kłótni notować,
przecież prócz gaży, branych za te kłótnie,
płacimy jeszcze, aby je sprostować.

Przykład złych działań tutaj przytoczyłem,
a dokuczliwych spraw bywa bez liku,
dobrze by było zaglądnąć w realia,
bo się nie wpisze ich w małym wierszyku.

Więc apeluję Panie Prezydencie,
ze swej zwierzchności, daj impuls działania,
by więcej troski o obywatela,
a mniej przepisów, jego ujarzmiania.

Krzysztof Roszczyk

                                                            

     Oczywiście są wymyślane też niewybredne dowcipy, ale nie będę ich przytaczał, bo tu, podobnie jak przy jadłospisie, też jestem raczej wybredny. Sięgnę za to do archiwum.

28 stycznia 2012
    Kolejna wrzawa pod Pałacem Prezydenckim. Zaniepokojony Prezydent Najjaśniejszej RP pyta sekretarza swej kancelarii:
 - Co się dzieje?!
 - Demonstracja…
 - A kto tym razem demonstruje?
 - No… Te panie…
 - Jakie panie?
-   Pracujące. 
- Nie mów mi głupot! W tym kraju wszystkie panie sa pracujące!
 - No… te panie… pracujące… inaczej!
 - Nie rozumiem! Kradną zabijają albo co?
-  Nie, Panie Prezydencie, nazwałbym je kobietami lekkich obyczajów..
- Znaczy się... anorektyczki?!
 - Ależ nie!To... Panie Prostytutki.
 - Aha… A przeciwko czemu te Panie protestują?!
 - One nie protestują, one wysuwają żądania, Panie Prezydencie!
 - Jakie żądania?
 - Panie Prostytutki domagają się zalegalizowania swej profesji, pełnego pakietu ubezpieczeń i godziwej emerytury!
 - I to wszystko?!
 - Nie, nie wszystko! Uważają, że za mało zarabiają!
 - A czy te Panie Prostytutki naprawdę tak mało zarabiają?!
 - Nie, skądże, Panie Prezydencie! Panie Prostytutki zarabiają bardzo dobrze!
 - To dlaczego tak się wydzierają?!!!
 - No, bo to  K U R W Y,  Panie Prezydencie!!!

    Poprawność polityczna wymaga, aby teraz używać sformułowań: sprawny inaczej, kochający inaczej, piękny inaczej… A stary Klater wg tych kryteriów do dziś nie wie, czy jest mądry inaczej, czy głupi inaczej?!