Ja - Ruś (he, he)

Mężczyzna w wieku średnim. Wykształcony, doktorat z… Prawa, Sprawiedliwości ciągle się uczy, Śni mu się Ona po nocach,  pragnie jej ponad wszystko i nie może bez niej żyć!

Polityk, chyba nawet Celebryta, elokwentny, wyraża się kwieciście, a kwiatuszki jego stylu przywodzą na myśl woskowaną, papierową wiązankę żałobną. Kocha sztukę, jego ulubionym obrazem jest jeszcze nie końca wypieszczony pewien portret trumienny.

 Ma swoich fanów , ma też zażartych wrogów. Mój osobisty stosunek do Niego, tak racjonalny, jak i emocjonalny, jest osobliwy w swej różnorodności: od konwulsyjnego śmiechu do wściekłej białej gorączki. Nie jest mi zatem obojętny, jednakże na Jego wzajemność nie liczę. Za często robię zakupy w „Biedronce”, a to chyba… niepatriotyczne! I to, co najistotniejsze:

„(…) jest bardzo inteligentny, ale przez swoją emocjonalność, otacza się ludźmi poniżej swego poziomu” (opinia cenionej p. Profesor)

Nie dane jest mi zatem, by Go otaczać ani, tym bardziej być przez niego otaczanym.

Jest jak dyrygent:

         „(…) W ręku batuta, wsłuchany w skrzypce, w świetne brzmienie wiolonczeli. Ale batuta pomyliła się dyrygentowi z batem”.

       Jest nieodzowny i niezastąpiony:

„(…) jest dla mnie Kazimierzem Górskim polskiej polityki”

       On sam ma skromne wymagania od Życia:

„Chciałem rządzić, już gdy miałem 12 lat. Premierem zamierzałem zostać mając lat 34, a skończyć rząd, mając lat 91. To byłby rok 2040. To jeszcze strasznie dużo czasu.

       Jak już wspomniałem, ma zaciekłych wrogów; Jest obiektem niewybrednych insynuacji:

„(…) nie jest politykiem w potocznym sensie tego słowa, lecz rewolucjonistą. Charyzmatycznym i przewyższającym pod względem cynizmu, braku skrupułów i potrzeby władzy podobnych mu rywali. Wie, jak łatwo z Polaków wydobyć nienawiść, zawiść i nietolerancję. Jak prosto uzyskać poklask ludzi o niskim poziomie zaufania do rządzących. Jak pozyskać życiowych nieudaczników, którzy winę za swoją nieudolność przelewają na Rosję, na Tuska, na każdego, kto swoją postawą dowodzi ich małości i bezwartościowości”

        lub jeszcze gorzej:

„Bolszewicki temperament  (…) i socjalistyczne poglądy na rolę państwa i na gospodarkę upodabniają go, nawet nie do Kwaśniewskiego, lecz do starszych kolegów byłego prezydenta, tych których nazywano kiedyś betonem PZPR.”

       Dla wyrównania nastrojów nieco pozytywnego ciepła:

      Świadomie nie podałem autorów cytatów o naszej Personie, aby nie być posądzony o kumoterstwo, nepotyzm, partyjniactwo i jakąkolwiek tendencyjność.

: