Małe moje radości (komiks)

 

    Minęły moje urodziny, przepłynąłem przez Walentynki w stylu klasycznym, a karnawał oszczędził mi nawału kar. Pochowałem do podręcznego mieszka moje małe radości:

                                                                               

Teatr życia dopiero wtedy ma słodki smak, gdy przez przypadek nie pomieszasz ani scenografii, ani aktorskich partnerów.

                                                                           

 Rozkochasz w sobie kolejną dziewczynę (ta ślicznotka w czerwonej kryzie; pierwsza od prawej).

                                                                         

                                                                         

W każdej roli, którą odgrywasz, publiczność pokocha cię, nawet jeśli ta rola jest niema.

                                                                          

 Życie czasem może cię nużyć i dołować, ale jest po stokroć zbyt krótkie, byśmy mogli się ze sobą bezsensownie nudzić.

                                                                          

Dixi et salvavi animam meam - rzekłem i uspokoiłem moje sumienie - parafraza z Wulgaty (Ezechiel, 3, 19 i 33, 9).

    

    Na estradzie podobno zęby zjadłem. Najbardziej lubię te prezentacje, gdzie sam się doskonale bawię, bo pracę perfidnie tam łaczę z własną, niekłamaną przyjemnością: 

                                                                  K L I K